கடலின் அக்கரை போனோரே - டைட்டானிக் சம்பவம்!!!

கடலின் அக்கரை போனோரே - டைட்டானிக் சம்பவம்!!!

கப்பல்ன்னு ஒரு வார்த்தையை கேட்டவுடனே நமக்கு முதல்ல நினைவுக்கு வர்றது டைட்டானிக் தான். ஒரு விஷயத்த பெரும்பாலான மக்கள்கிட்ட கொண்டு போய் சேர்க்க திரைப்படத்தை தவிற வேற ஒரு எஃபெக்டிவ் மீடியம் இருக்க முடியாது. டைட்டானிக் சம்பவத்தை பெரும்பாலானவங்ககிட்ட கொண்டு சேர்த்த பெருமை நம்ம கேமரூனுக்கு உண்டு. இன்னிக்கு நிலமையில டைட்டானிக்குன்ன உடனே, ரோஸூம் ஜாக்கும் தான் நம்ம கண்ணு முன்னாடி நிக்கிறாங்க. ஆனா, உண்மையிலயே இந்த டைட்டானிக் கப்பல் தண்ணிக்குள்ள முழுந்துனப்போதான் நிறைய பேர் முழிச்சிக்கிட்டாங்க. கப்பல் போக்குவரத்துல, மிகப்பெரிய மாற்றங்கள்லாம் ஏற்பட்டதுக்கு இந்த டைட்டானிக் சம்பவம்தான் ஒரு முக்கியமான காரணம். ஏற்கனவே இந்த கதைய எல்லாரும் கேட்டிருந்தாலும், ரைமிங்கா கொஞ்சம் டைமிங்கா இன்னொருக்கா ஓட்டுவோம் வாங்க.

1912ல லண்டன்லருந்து நியூயார்க்கு புறப்பட்ட ஒரு பேசஞ்சர் கப்பல் தான் நம்ம டைட்டானிக். அன்னிக்கு நிலமையில உலகத்துலயே பெரிய பேசஞ்சர் கப்பல் டைட்டானிக் தான். 268 மீட்டர் நீளமும் 29 மீட்டர் அகலமும் கொண்ட டைட்டானிக்க முழுசா கட்டி முடிக்க சுமார் மூணு வருசம் ஆயிருக்கு. அன்றைய நிலமையில டைட்டானிக்க கட்டி முடிக்க ஆன செலவு தோராயமா 45 கோடி. டைட்டானிக்கோட மொத்த எடை சுமார் 46,500 டன். மொத்தம் ஒன்பது  அடுக்குகளைக் (deck) கொண்ட டைட்டானிக்க பாக்குறதும், ஒரு பதினொரு மாடி கட்டிடத்த பாக்குறதும் ஒண்ணு.

டைட்டானிக் 3547 பேர் பயணம் செய்யிற மாதிரி கட்டப்பட்டிருந்துச்சி. நல்ல வேளை, அன்னிக்கு  2228 பேர் தான் அதுல பயணம் செஞ்சாங்க. காரணம், கப்பல்ல போறதுங்குறது கொஞ்சம் காஸ்ட்லியான ஒரு விஷயம். அதுனால, டைட்டானிக்குல ட்ராவல் பன்ன பெரும்பாலனவங்க ரொம்ப வசதியானவங்க தான். White star line ங்குற கம்பெனிக்கு சொந்தமான டைட்டானிக், 1912 ஏப்ரல் 10ம் தேதி முதல் முதலா பயணத்த தொடங்குனிச்சி. எல்லாரும் உலகத்தோட மிகப்பெரிய கப்பலோட முதல் பயணத்துல கலந்துக்குறோம்ங்குற சந்தோசத்தோட பயணத்தை தொடங்குனாங்க.

நாலு நாள் வண்டி  நல்லாத்தான் போய்க்கிட்டு இருந்துச்சி. புறப்பட்ட இடத்துலருந்து, 375 கிலோமிட்டர் பயணம் செஞ்சி, ஏப்ரல் 14ம் தேதி ராத்திரி வண்டி ஃபுல் ஸ்பீடுல போய்க்கிட்டு இருக்கு. டைட்டானிக்கோட அதிகபட்ச வேகம் 25 knots. கிட்டத்தட்ட 46 km/hr (1 knot = 1.856 km). போய்க்கிட்டு இருக்கும்போதே, கப்பல்ல இருக்க wireless operators ல நிறைய முறை ஐஸ் பாறைகள் இருப்பதற்கான வார்னிங்க குடுத்துருக்கு. ஆனா நம்ம கேப்டன்  Edward smith அதக்கொஞ்சம் கூட கண்டுக்காம, புது பைக் வாங்குனவன் தாறுமாற ஓட்டிப் பழகுறது மாதிரி மேக்ஸிமம் ஸ்பீடுல கப்பல ஓட்டிக்கிட்டு இருந்துருக்காரு.  

அப்போதான் திடீர்னு பாத்துருக்காய்ங்க வழியில ஐஸ் பாறைங்க இருக்குறத. ஒரு ஒரு கிலோமீட்டர் முன்னாலயே பாத்துருந்தா கூட பரவால்ல. அவிங்க ஐஸ் பாறைய பாக்கும்போது கப்பலுக்கும், பாறைக்கும் இடைப்பட்ட தூரம் வெறும் 250 மீட்டருக்குள்ள தான் இருக்கும். என்ன பன்றது? நம்ம பல்சரா இருந்தா படக்குன்னு டிஸ்க் ப்ரேக்க அமுக்கி நிறுத்திருக்கலாம். பாவம் கப்பல்ல டிஸ்க் ப்ரேக் வேற இல்லை. பதட்டமானவிங்க, உடனே ஃபுல்லா கப்பல ரிவர்ஸ் mode க்கு போட்டு முடிஞ்ச வரைக்கும் திருப்ப பாத்துருக்காய்ங்க. ஆனா, தூரம் ரொம்ப கம்மிங்குறதால, ஐஸ் பாறையில மோதுறத தவிர்க்க முடியாம, சரியா ராத்திரி 11.40க்கு கப்பலோட வலதுபக்கம் போய் ஐஸ் பாறை மேல மோதிருச்சி.

அட என்னப்பா.. ஐஸ் தான.. கப்பல் முழுசும் இரும்புல செஞ்சது? அந்தப் பாறை சின்ன பாறை என்ன பன்னிருக்க முடியும்னு சிலபேருக்கு தோணலாம். இந்த ஐஸ் பாறைகளைப் பொறுத்த வரைக்கும், தண்ணிக்கு மேல நம்மோட கண்ணுக்கு தெரியிறது அதோட மொத்த சைஸுல நால்ல ஒரு பங்கு தான். மிச்ச மூணு பங்கு தண்ணிக்குள்ள தான் இருக்கும். அதனால ஐஸ் பாறைகள்னு சாதரணமா சொல்லிட முடியாது.

கப்பல் மோதுன வேகத்துல, hull ன்னு அழைக்கப்படுற கப்பலோட வெளிப்பகுதி, சுமார் 300 அடி நீளத்துக்கு உள்பக்கமா வளைஞ்சி தண்ணிய உள்ள விட ஆரம்பிச்சிருச்சி. இந்த அடியால டைட்டானிக்குல இருந்த மொத்தம் 16 வாட்டர் டைட் கம்பார்ட்மெண்ட்ல, 5 வாட்டர் டைட் கம்பார்ட்மெண்டுக்குள்ள தண்ணி உள்ள பூந்துருச்சி. கொஞ்சம் கொஞ்சமா தண்ணி உள்ள புகுந்து கப்பல் மூழ்க ஆரம்பிச்சிருச்சி.

மரண பயத்துல எல்லாரும் தத்தளிக்க, life boat மூலமா ஆட்களை காப்பாத்துற பணி ஆரம்பமாச்சு. டைட்டானிக்குல இருந்ததே மொத்தம் 20 life boat தான். அதுல மொத்தமா 1178 பேர் தான் போக முடியும். ஆனா கப்பல்ல பயணம் செஞ்சவங்க 2228 பேர். அவசர அவசரமா, பதட்டத்துல செயல்பட்டதால, பெரும்பாலன life boat ah போதுமான ஆட்கள ஏத்துறதுக்கு முன்னாலயே இறக்கிட்டாய்ங்க. அதுவும், முதல்ல குழந்தைகளையும், பெண்களையும் இறக்கி விட்டதால அந்த விபத்துல இறந்தது பெரும்பாலும் ஆண்கள் தான். பாருங்க சார் இந்த ஆம்பளைங்க எவ்வளவு பாவம்னு.

ராத்திரி 11.40 க்கு மோதுல கப்பல் கொஞ்சம் கொஞ்சமா 45 டிகிரி வாக்குல உள்ள இறங்க ஆரம்பிச்சி, ஒரு கட்டத்துல பின்னால இருக்க ப்ரொப்பெல்லர் எல்லாம் வெளில தெரியிற அளவு முன்பக்கம் தண்ணிக்குள்ள போய் பின்பக்கம் மேல தூக்கிட்டு வர ஆரம்பிச்சிருச்சி.  இப்டி சாய்ஞ்சாமாதிரி உள்ள இறங்கவும், பின்னால வெய்ட்டு தாங்காமா கப்பலோட நடுவுல விரிசல் விட்டு, சுமார் ஒரு 1.30 மணிக்க்கு ரெண்டு பாதியா உடைஞ்சி உள்ள போக ஆரம்பிச்சிருச்சி. 2228 பேர் பயணம் செஞ்சதுல 705 பேர மட்டுமே காப்பாத்த முடிஞ்சிது.

டைட்டானிக் உள்ள போன இடத்துல ஆழம் ரொம்பல்லாம் இல்லை. ஒரு மூணு கிலோமீட்டர் தான். ரெண்டா உடைஞ்ச டைட்டானிக் ஏப்ரல் 15 அதிகாலை மூணு மணிக்கெல்லாம், தண்ணிக்குள்ள பயணம் செஞ்சி, கடலோட தரையை அடைஞ்சிருச்சி. சுமார் 1500 பேர பலி கொடுத்ததுக்கு அப்புறம் தான் உலகத்துல கப்பல் துறைய சேந்த நிறைய பேர் முழிச்சாங்க. இனிமே இதுமாதிரி கொடூரங்கள் நடந்துடஉக்கூடாது எந்த கப்பலும் மூழ்கிடக்கூடாதுன்னு, 1914 ல ஒண்ணு கூடி நிறைய மாறுதல்களையும், சட்டங்களையும் கொண்டுவந்தாங்க. அதுதான் SOLAS (Safety of Life at Sea) ன்னு சொல்றாங்க. கப்பல் தயாரிக்கும் நிறுவனங்கள், அதுல பயணம் செய்யிற உயிர்களை காப்பத்துவதற்கான, சில குறைந்தபட்ச பாதுகாப்பு வசதிகளை ஏற்படுத்தியிருக்கனும்ங்குறது தான் அந்த SOLAS. அதன் பிறகு கட்டப்பட ஒவ்வொரு கப்பலும் இந்த SOLAS விதிகளுக்கு உட்பட்டே கட்டப்பட்டிருக்கனும்.

டைட்டானிக்கிலருந்து கத்துக்கிட்ட பாடத்திலிருந்து மாற்றப்பட்ட சில விதிகள் இதோ:

 1.  ஒரு கப்பல்ல எத்தனை பயணிகள் பயணம் செய்யிறாங்களோ, அத்தனை பேரயும் காப்பாற்ற தேவையான, life boat நிச்சயம் இருக்கனும். டைட்டானிக்குல இன்னும் கொஞ்சம் life boat இருந்திருந்தா நிச்சயம் இன்னும் சில பேரோட உயிர காப்பாத்திருக்கலாம். டைட்டானிக்க கட்டுனவிங்க Harland and Wolff, ங்குற கம்பெனி. அவிங்க டைட்டானிக்க கட்டிக்கிட்டு இருக்கும்போதே, கப்பலோட ஓனரான White star line கம்பெனிக்கிட்ட “Davit ங்குற பெரிய சைஸ் life boat ah யூஸ் பண்ணுங்க அதுல  நிறைய பேர் உக்காரலாம்”ன்னு ஒரு suggestion குடுத்துருக்காய்ங்க. ஆனா கப்பல் ஓனரான White star line அவிங்ககிட்ட ”நீ அந்த ஆனியெல்லாம் புடுங்க வேணாம். சாதா boat ah வச்சே குடு போதும்” ன்னு சொல்லி அவிங்க வாய அடைச்சிருக்காய்ங்க.

2.  அடுத்து கப்பலோட ரேடியோ கம்யூனிகேஷன 24 மணி நேரமும் இயங்க வைக்கனும். ஒரு வேளை பவர் சப்ளை பொய்ட்டா கூட off ஆகாத மாதிரி secondary power source ஒண்ணு வச்சிக்கனும்னு சட்டம் போட்டாங்க. அது மட்டும் இல்லாம, ஒரு கப்பல் பயணத்துல இருக்கும்போது, அதுக்கு அருகாமையில பயணிக்கிற மத்த கப்பல்கள் கூடவும், பக்கத்துல உள்ள ஹார்பர் கண்ட்ரோல் கூடவும் தொடர்ந்து தொடர்புல இருக்கனும்னு சட்டம் போட்டாங்க.

3. டைட்டனிக் மூழ்கிட்டு இருக்கும்போது, உதவி கேட்டு, கப்பல்லருந்து சிகப்பு கலர் ராக்கெட்டுங்கள வானத்துல வெடிச்சி சிக்னல் குடுத்துருக்காய்ங்க. அத பக்கத்து shore la இருக்க சில பேர் பாத்தும் இருந்துருகாய்ங்க. ஆனா அந்த ராக்கெட்ட எதுக்காக, வெடிச்சாய்ங்கன்னு அர்த்தம் புரியாததால யாரு ம் உதவிக்கு வரல. அதனால, அந்த சம்பவத்துக்கு பிறகு, கப்பலருந்து சிகப்பு கலர் ராக்கெட் வெடிக்கப்பட்டா, அது Emergency signal லுக்காக மட்டும்னு ஒரு standard practice ah கொண்டு வந்தாங்க.

4.  அப்புறம், கப்பலோட physical structure la சில டிசைன் மாற்றங்கள்லாம் செஞ்சாங்க. வழக்கமா கப்பலோட அடிப்பாகம் double bottom ன்னு சொல்லப்படுற இரண்டு ப்ளேட் கொண்டதா இருக்கும். அதாவது அடிப்பகுதில ஏதாவது ஓட்டை விழுந்துட்டா கூட கப்பலுக்கு எதுவும் ஆகாது, அந்த ரெண்டாவது plate கப்பல் தொடர்ந்து பயணம் செய்யிறதுக்கு உதவும். டைட்டானிக் சம்பவத்துக்கு அப்புறம், அந்த double bottom concept ah அடிப்பகுதிக்கு மட்டும் இல்லாம, கப்பலோட சைடுலயும் யூஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சாங்க. அதாவது கப்பலோட side wall உம் ரெண்டு அடுக்கு கொண்டதா இருக்கும். ஒரு ப்ளேட் எதுலயாவது மோதி உடைஞ்சா கூட உள்ள இருக்க இன்னொரு ப்ளேட் தண்ணி உள்ள போகாம பாத்துக்கும்.  

5.  டைட்டானிக் மோதின உடனே உடைஞ்சதுக்கு, அதோட poor material selection உம் ஒரு காரணம். டைட்டானிக்கோட hull செய்யப்பட்ட மெட்டீரியலுக்கு low temperature la உடையிற தன்மை ரொம்ப அதிகமா இருந்துருக்கு. அதான் ஐஸ் பாறையில மோதுன உடனே படார்னு வாயப் பொளந்துருச்சி. So, அதுக்கப்புறம் material செலெக்‌ஷன்லயும் நிறைய மாறுதல்களைக் கொண்டுவந்தாய்ங்க.

தப்பிச்ச 705 பேரத்தவிற, மத்த எல்லாரும் கப்பலோட கடலுக்குள்ள முழ்கிட்டாங்க. சுமார் 73 வருசத்துக்கப்புறம், Robert D. Ballard ங்குற அமெரிக்க நேவி ஆஃபீசர் டைட்டானிக்க தேடுற வேலயில ஈடுபட்டாரு. ஒரு மனுஷனால தண்ணிக்குள்ள ஒரு அளவு ஆழத்துக்கு தான் போக முடியும். அதுக்கு மேல போனா அழுத்தம் அதிகமாகி வெடிச்சிருவோம். நீர்மூழ்கி கப்பல் கூட அதிகபட்சமா அரைகிலோமீட்டர் வரைக்கும் தான் தண்ணிக்குள்ள போகமுடியும். அதுக்கு மேல உள்ள போன மொத்த கப்பலும் வெடிச்சிரும். அப்படியிருக்க, டைட்டானிக்க ரொம்ப ஆழத்துல போய் தேட ஒரு advanced under water robot தேவைப்பட்டுச்சி. ஆனா அதோட விலை அதிகமா இருந்தாதால முதல்ல அரசாங்கம் அத வாங்க சம்மதிக்கல.

ஆனா அந்த சமயம் நேவிய சேந்த ரெண்டு நீர்மூழ்கி கப்பல்கள் உடைஞ்சி காணாம போயிட, அதக் கண்டுபுடிக்க அந்த robot ah வாங்குனாங்க. நம்ம Balllard அந்த ரெண்டு நீர்முழ்கி கப்பலோட part ah யும் கண்டுபுடிச்சி குடுத்தப்புறம் அந்த ரோபோட்ட டைட்டனிக்க தேட உபயோகிச்சிக்கிட்டாரு.

1985 செப்டெம்பர் மாசம், அந்த ரோபோட் கடலுக்கு அடியில 2.5 கிலோமீட்டர் தூரத்துல உடைஞ்சி போன சில கப்பலோட பாகங்களை கண்டுபுடிச்சிது. அப்புறம் அதை ஆராய்ச்சி செஞ்சதுல அது தான் டைட்டானிக்கோட parts ன்னு confirm பண்ணாங்க. டைட்டானிக்கோட முன் பகுதியும், ப்ரொப்பெல்லர் உள்ள பின்பகுதியும் கிட்டத்தட்ட அரைகிலோ மீட்டர் இடைவெளியில கிடந்துச்சு. அதுக்கப்புறம் தான் டைட்டானிக் இரண்டு பாதியா உடஞ்சி தான் உள்ள போயிருக்குன்னு முழுசா ஊர்ஜிதம் பன்னிக்கிட்டாங்க.

நாம தமிழ்ப்புத்தாண்டா கொண்டாடுற ஏப்ரல் 14ம் தேதியிலதான் டைட்டானிக்குல பயணம் செஞ்ச 1503 பேர், உறையில குளிர்ல தண்ணியில மூழ்கி இறந்து போனாங்கங்குறத கொஞ்சம் ஞாபகம் வச்சிப்போம். 

பதிவுகளை இலவசமாக ஈமெயிலில் பெற